Siğil

Siğiller, vücudun farklı bölgelerinde meydana gelen ve farklı şekillerde olabilen iyi huylu cilt urlarıdır. Bunlar bulaşıcıdır, yaygındır ve virüslerden kaynaklanır. Hemen hemen herkes hayatının bir noktasında siğil geçirir. En sık çocuklar ve ergenler enfekte olur. Ancak viral siğiller her yaşta ortaya çıkabilir.

Siğiller genellikle zararsızdır ve haftalar veya aylar içinde kendiliğinden kaybolur. Bununla birlikte siğiller genellikle çirkin göründükleri için can sıkıcı olabilir ve bazen de ruhsal strese yol açabilir. Siğillerin iyileşmesi çeşitli tedavilerle hızlandırılabilir. Ancak, bunlar siğillerin tedavisine her zaman yardımcı olmaz.

Bu metinde ele alınan viral siğillerin aksine, yaşlılık siğilleri bulaşıcı değildir. Yaşlılık siğilleri de zararsızdır. Ciltteki bu kalıcı değişiklikler çoğunlukla yaşlı insanlarda görülür.

Genellikle siğiller herhangi bir rahatsızlığa neden olmaz. Bazı durumlarda kaşıntı, baskı veya gerginlik hissi oluşur. Özellikle ayak tabanlarındaki siğiller de ağrı ile ilişkilendirilebilir. Bazı siğiller küçük kahverengimsi veya siyah nokta şeklinde olur. Ciltteki küçük kan damarlarındaki pıhtılaşmış kandan kaynaklanırlar. 

Siğiller tek tek veya kümeler halinde oluşabilir. Bunlar çoğaldıklarında daha geniş cilt alanlarını da etkileyebilir. Öncelikle bu siğiller arasında bir ayrım yapılır:

Plantar siğil

Bunlar esas olarak ayak tabanlarında veya topuklarda ortaya çıkar ve nispeten büyük olabilir. Vücut ağırlığı ayak tabanlarına bindiği için bu siğiller diğerleri gibi dışa doğru büyümez, ayakta dururken ve yürürken içeri bastırılır.

Olağan siğiller (verruka vulgaris)

Ciltte bir toplu iğne başı büyüklüğünde kabarıklıklar oluşmasına neden olur, bunlar keratinize olarak pürüzlü ve pul pul bir hale gelir. Olağan siğiller genellikle parmaklarda, tırnak kenarlarında, ellerin arkasında ve ayaklarda görülür.

Düz siğiller (verruca plana)

Bunlar küçük, sadece hafifçe kabarık siğillerdir. Bu siğiller genellikle sadece birkaç milimetre çapındadır ve bazen hafif kahverengimsi renktedir. Düz siğiller çoğunlukla yüzde, özellikle alın ve yanaklarda oluşur. Ancak ön kollar ve ellerde de sık görülür.

Mozaik siğiller

Bunlar beyaz ve bir toplu iğne başı büyüklüğündedir. Mozaik siğiller en çok ayak parmak uçlarında veya ayak parmaklarının altında bulunur. Ancak bu siğiller bazı durumlarda, ayağın tüm alt tarafına daha geniş bir şekilde yayılabilir. Plantar siğillerden daha düzdür ve yürürken nadiren ağrı görülür.

Verruca filiformis (filiform siğiller)

Bu siğil türü ipliğe benzer, dikenli veya püsküllü bir görünüme sahiptir. Verruca filiformis genellikle yüzde görülür ve bu nedenle genelde çok rahatsız edici bulunur.

Genital siğiller (genital siğiller veya kondilomlar)

Bu siğiller düzensiz bir yüzeye sahip küçük, sert nodüller olarak görünür. Genital siğiller sadece genital bölgeyi etkiler ve cinsel yolla bulaşır. Bunlar yukarıda bahsedilen siğil türlerinden farklı şekilde tedavi edilir.

Siğillere belirli virüsler neden olur: İnsan papilloma virüsleri (HP virüsleri, HPV). Bu virüslerin 100'den fazla farklı türü vardır. Küçük yaralanmalar veya ince çatlaklar yoluyla cilde nüfuz ederlerse bu alanlarda hücre çoğalmasını uyarır: Daha kalın bir kallus oluşur ve bu daha sonra bir siğil gibi dışarı çıkar.

Siğil virüsleri öncelikle doğrudan cilt teması yoluyla ve ayrıca havlu veya tıraş bıçağı gibi nesneler yoluyla da bulaşır. Cilt nemli, yumuşamış veya hasar görmüşse enfeksiyon riski artar.

Siğil virüsleri ciltte çoğalır. Zayıflamış bir bağışıklık sistemine sahip kişilerde, vücut bazen siğillerle başarılı bir şekilde mücadele etmeyi başaramaz, bu nedenle bu kişilerde siğil görülme riski daha yüksektir. Diğer insanlar, siğil virüsleriyle daha sık temas ettikleri için siğiller onlarda daha sık meydana gelir.

Aşağıdakiler siğil açısından daha yüksek risk altındadır:

• Örneğin mezbahada veya kasap olarak et işleyenler.
• Örneğin spor sırasında veya yüzme havuzunda ortak duşları sıklıkla kullanan çocuklar ve ergenler.
• Ailesinde siğilli insanlar olanlar.
• Sınıfında birçok sınıf arkadaşında siğil görülen okul çocukları.
• Zayıflamış bir bağışıklık sistemi olan insanlar: Özellikle organ naklinden sonra veya kanser veya AIDS gibi ciddi hastalıkları olanlar.
• Nörodermatit gibi atopik hastalıkları olan insanlar. Bu, hastaların aslında zararsız çevresel maddelere karşı aşırı duyarlılık göstermesine neden olan alerjik hastalıklar anlamına gelmektedir.

Siğiller özellikle çocuklarda ve ergenlerde yaygındır. Araştırmalar, çocukların ve gençlerin yüzde 33'ünde siğil olduğunu gösteriyor. Yetişkinlerde yaklaşık yüzde 3 ila 5 oranıyla çok daha az yaygın oldukları tahmin edilmektedir.

Sağlıklı insanlar için siğiller neredeyse her zaman zararsızdır. Bu kişilerde, vücut genellikle siğil virüslerine karşı zamanla bağışıklık savunması oluşturur. Siğiller bir süre sonra kendi kendine kaybolur. Bunun ne kadar süreceği yalnızca virüs ve siğilin türüne değil, aynı zamanda hastalanan kişinin genel sağlığına da bağlıdır.

Okul çocukları ve ergenlerle yapılan araştırmalar, hastaların yaklaşık yarısında siğillerin bir yıl sonra kaybolduğunu göstermiştir. İki yıl sonra siğillerin yüzde 70'i kaybolmuştur. Yetişkinlerde hastalığın seyriyle ilgili çok az çalışma vardır.

Zayıflamış bir bağışıklık sistemi olan kişilerde siğiller çok daha inatçı olabilir.

Siğilleri olan insanlar, başkalarının enfekte olmasını önlemeye yardımcı olabilir. Aynı önlemler, siğillerin kişinin kendi cildine yayılmasını da engelleyebilir.

Başkaları için enfeksiyon riski, örneğin aşağıdaki önlemler alınarak azaltılabilir:

• Yüzerken siğillere su geçirmez bir yara bandı yapıştırmak.
• Havluları, ayakkabıları, eldivenleri ve çorapları başkalarıyla paylaşmamak.
• Yüzme havuzlarında, ortak duşlarda ve soyunma odalarında çıplak ayakla yürümemek.
• Siğillere dokunmamak.

Siğillerin kendi cildine yayılmasını önlemek isteyen kişiler şunları da göz önünde bulundurmalıdır:

• Virüsün yayılmasını önlemek için siğilleri kaşımamak ve tutup çekmemek.
• Bir siğile dokunduktan sonra elleri iyice yıkamak.
• Ayakları kuru tutmak.
• Çorapları her gün değiştirmek.
• Daha önce siğile temas etmiş bir ponza taşı veya törpü gibi aletler kullanmamak.

Bu önerilerin hiçbiri çalışmalarda test edilmemiştir. Bu nedenle, bu önlemlerin koruyup korumadığı ve ne kadar iyi koruduğu belirsizdir. Siğil virüsleri oldukça bulaşıcıdır. Bu nedenle tam koruma sağlamak zor olabilir.

Siğilin tedavisi zorunlu değildir: Siğiller çoğu zaman birkaç hafta veya ay içinde kendiliğinden kaybolur. Ancak bazı durumlarda yıllar alabilir. Bununla birlikte, birçok insan siğilleri çirkin veya can sıkıcı bulur. Bu nedenle onlardan bir an önce kurtulmak ister ve tedaviye yönelirler.

Siğiller başlıca iki yolla tedavi edilir:

• Salisilik asit solüsyonları: Bu solüsyonlar birkaç hafta boyunca günde birkaç kez siğile uygulanır. Keratinize cilt böylece yavaş yavaş yok olur. Bu tür ilaçların çoğu eczanelerde reçetesiz satılır.
• Kriyoterapi: Kriyoterapide genellikle bir dermatolog tarafından bir siğil üzerine aşırı soğuk sıvı nitrojen uygulanır. Soğuk, cildin üst tabakasındaki hücreleri yok eder. Siğile en az bir hafta arayla birkaç kez kriyoterapi uygulanmalıdır. Kriyoterapide kısa süren, batan ağrı oluşabilir. Tedaviden sonra cilt genellikle kızarır ve şişer. Bazı durumlarda kabarcık da oluşur.

Prensip olarak her iki tedavi de etkilidir. Ancak her siğilden kurtulmak mümkün değildir. Ayrıca her zaman geriye virüsler kalabilir ve bu da yeni bir siğil oluşmasına neden olur.

Ayaklarda sinir hasarı (örneğin diyabet nedeniyle) gibi belirli sağlık riskleri olan kişiler siğil tedavisi görmeden önce tıbbi yardım almalıdır. Önlem olarak hamile veya emziren kadınlara tedavi önerilmez.

Siğillerin nasıl tedavi edilebileceği hakkında daha ayrıntılı bilgileri gesundheitsinformation.de sitesinde bulabilirsiniz.