Ev tozu alerjisi

Ev tozu alerjisine ev tozunun kendisi neden olmaz. Rahatsızlıkların sebebi, daha çok ev tozu akarlarının dışkısında bulunan alerjen maddelerdir (alerjenler). Ev tozu sadece küçük dışkı parçacıklarını yayılmasını sağlar.

Toz akarı bulunmayan ev yoktur. Örneğin yataklarda, halılarda, döşemeli mobilyalarda veya perdelerde bulunabilirler. Bu nedenle hastalarda tüm yıl boyunca hapşırma ve burun akıntısı gibi rahatsızlıklar görülür. Üst solunum yollarının alerjik reaksiyonları alerjik burun akıntısı veya alerjik rinit olarak da bilinir.

Ev tozu alerjisi olan kişilerde sık hapşırma ve burun tıkanıklığı veya akıntısı ortaya çıkar. Şiddetli ev tozu alerjisi olan kişiler de kendilerini güçsüz veya yorgun hissedebilir. Ayrıca sulu veya kaşıntılı gözler ve şişmiş göz kapakları gibi rahatsızlıklar da görülebilir. Bazı kişilerde nefes darlığı, hırıltı veya öksürük gibi astım rahatsızlıkları da vardır.

Polen alerjisi (saman nezlesi) ile karşılaştırıldığında ev tozu alerjisinin yol açtığı rahatsızlıklar genellikle daha zayıftır. Ancak yıl boyunca ortaya çıkarlar. Genellikle semptomlar sabahları ve geceleri en güçlü şekilde hissedilir. Nedeni: Özellikle yastık, battaniye, nevresim ve şiltelerde çok sayıda ev tozu akarları bulunmaktadır.

Alerji durumunda, vücut belirli ve normalde zararsız maddelere karşı aşırı duyarlıdır. Bağışıklık sistemi bu alerjen maddelere (alerjenlere) zincirleme reaksiyonla yanıt verir: Önce alerjene karşı, belirli hücrelere bağlanan antikorlar oluşturur. İlgili kişi daha sonra alerjenle tekrar temas ederse bu hücreler histamin gibi kimyasal maddeler salgılayabilir. Daha sonra hapşırma veya göz kaşıntısı gibi alerjik reaksiyonlara neden olurlar.

Ev tozunu önlemek pek mümkün değildir. Örneğin bir hava akımıyla veya yorganların silkelenmesiyle savrulur. Daha sonra havaya yayılır ve alerjen maddelerle birlikte solunur.

Bazı durumlarda artan alerji riski kalıtsaldır. Ek olarak, hava kirliliği veya sigara dumanı gibi çevresel faktörler alerjilere yol açabilir.

Muhtemelen, yüksek hijyen standartları ve çocuklukta daha az enfeksiyon durumu görülmesi, alerjilerin günümüzde daha yaygın olmasına katkıda bulunmuştur. Bağışıklık sistemi birçok insanda çocukken daha az "eğitilmiş" olabilir ve bu nedenle farklı tepkiler verebilir.

Almanya gibi sanayileşmiş ülkelerde nüfusun yaklaşık dörtte biri alerjik burun akıntısına yakalanır. Çoğu durumda alerjik reaksiyonlar ilk olarak 20 yaşından önce ortaya çıkar.

Ev tozu alerjileri sıklıkla çocukluk ve ergenlik döneminde gelişir ve ömür boyu sürer. Hastalarda uzun yıllar sonra yer değişikliği meydana gelebilir: Semptomlar üst solunum yollarından alt solunum yollarına geçer ve astım gelişir.

Şiddetli şikayetler sinüs enfeksiyonları gibi ikincil hastalıklara yol açabilir. Alerjik bir burun akıntısı genellikle mukoza zarının aşırı hassas olmasına yol açabilir. Hastalar daha sonra kaloriferle ısınmış kuru hava veya sigara dumanı gibi uyarıcılara diğer insanlardan daha fazla tepki verir.

Kendinizi alerjik rahatsızlıklardan korumak istiyorsanız alerji tetikleyicilerinden mümkün olduğunca uzak durmalısınız. Ev tozu akarlarına karşı bunu uygulamak tam olarak pek mümkün değildir, ancak etkisi azaltılabilir. Özellikle yatak odasında çeşitli önlemler almak faydalı olabilir. Bu, örneğin şunları içerir:

• Zemini nemli bir bezle silme
• Anti toz akarı özelliğine sahip yatak örtüleri kullanma
• Döşemeli mobilyalar veya perdeler gibi toz tutucuları çıkarma
• Yatak çarşaflarını düzenli olarak 60°C'nin üzerinde yıkama

Toz akarları, sıcak ve nemli havada daha uzun süre hayatta kalır. Ev tozu akarları sıcak ve nemli havada daha uzun yaşar. Bu nedenle yatak odasının sıcaklığı 18 ila 20 °C üzerinde olmamalıdır. Düzenli olarak havalandırmak da önemlidir. Bitkiler ve hava nemlendiricileri toz akarı oluşumunu tetikledikleri için yatak odası için daha az uygundur.

Akarlara ve kenelere karşı bir böcek ilacı olarak kullanılan akarisitli akar önleyici spreyler de faydalı olabilir. Hastalar örneğin bu tür spreyleri yatak örtülerinin altında kullanabilir. Akar geçirmez hava filtrelerinin etkinliği henüz açıklığa kavuşturulmamıştır.

Doktorlar genellikle önce rahatsızlıklar, yaşam koşulları ve tıbbi geçmiş hakkında sorular sorar. Muayenenin bir parçası olarak, hastanın belirli maddelere alerjisi olup olmadığını kontrol etmek için alerji testi (prick testi) uygulanabilir. Olası alerjiye neden olan maddeler önkolun farklı yerlerine sürülür. Maddelerin cilde nüfuz edebilmesi için oradaki cilt hafifçe çizilir. Sivrisinek ısırığında olduğu gibi kızarıklık veya şişlik meydana gelmesi söz konusu maddeye karşı alerji olduğunu gösterir.

Ayrıca teşhis için nazal provokasyon testi olarak adlandırılan test veya kan testi gerekebilir. Provokasyon testinde alerjen ekstreleri burun mukozasına sprey veya damla şeklinde uygulanır. Mukoza zarı şişerse, burun akmaya başlarsa veya muayene edilen kişi hapşırmak zorunda kalırsa, bu alerjik bir reaksiyonun göstergesidir.

Ev tozu alerjisinin neden olduğu rahatsızlıklar çeşitli ilaçlarla tedavi edilebilir. Örneğin:

• Antihistaminikler
• Kortikosteroidler
• Kromonlar
• Lökotrien Reseptör Antagonistleri
• Dekonjestan burun damlaları ve spreyleri

Tuzlu burun spreyleri veya burun duşları gibi ilaçsız tedavi seçenekleri de vardır.

Uzun vadede alerjenlere karşı daha az duyarlı olmak isteyen hastalar, duyarsızlaştırma olarak bilinen spesifik bir immünoterapi uygulayabilir. Bu tedavide hastaya aşıya benzer şekilde düzenli olarak deriye enjekte edilen veya dilin altına koyulan düşük dozlarda alerjen verilir. Bu terapi yaklaşık üç yıl sürer.

Örneğin alerjik burun akıntısı için hiposensitizasyon (spesifik immünoterapi) gibi detaylı bilgileri gesundheitsinformation.de adresinde bulabilirsiniz.

Ayrıca ev tozu alerjisi hakkında ayrıntılı bilgiyi allergieinformationsdienst.de adresinde bulabilirsiniz.