Osteoporoz

Osteoporoz genellikle kemik kaybı olarak adlandırılır. Artan yaşla birlikte kemik yoğunluğunun azalması normaldir. Bununla birlikte, bazı insanlar diğerlerinden daha fazla kemik yoğunluğuna sahiptir. Belli bir değerin altına düşerse osteoporoz vardır. Yaşlı insanlar özellikle etkilenir. Kadınlarda kemik kütlesinin bozunumu erkeklere göre daha erken başlar. 

Osteoporozu olan insanlarda kırık riski yüksektir. Kırık kemikler yaşla birlikte daha yavaş iyileştiğinden, bu özellikle yaşlılar için bir sorun olabilir. Bir kırık genç yaşta olduğundan daha ciddi komplikasyonlara yol açabilir.

Etkilenenler, azalan kemik yoğunluğu konusunda çok fazla endişelenmemeli veya fiziksel olarak kendilerini sakınmamalıdır. Daha az aktif olanlar, örneğin düşme ve dolayısıyla bir kemik kırığı riskini daha da artırır. Yaşlılıkta kemik kırılmalarının başlıca nedeni düşmelerdir. Hareket ise kemikleri ve kasları güçlendirir, denge hissini geliştirir ve böylece düşmelere karşı korur.

Kemiklerinizi sağlam tutmak için yapabileceğiniz birçok şey vardır: aktif olmak, kalsiyumdan zengin beslenmek ve sigara içmemek osteoporozu önlemek için iyi önlemlerdir. Bir kemik kırığında kemikleri güçlendirmek için ek ilaçların anlamlı olup olmadığı yaş ve diğer kişisel risk faktörlerine de bağlıdır.

Osteoporoz genellikle uzun süre fark edilmez. Ancak bazen hastalığın görünür belirtileri de vardır. Örneğin, omurga biraz çökebilir- etkilenen insanlar daha sonra biraz küçülür.

İleri bir aşamada hastalık, omurganın üst kısmında kambur bir duruşa veya bir "kambura" yol açabilir. Bunun nedeni omurlardaki kırıklardır. Bu, omurganın biraz çökmesine neden olur ve sırt ağrısı oluşabilir. Ancak birçok insan bu kırılmaları hiç fark etmez.

Bazen etkilenenler sadece ağrılı bir kemik kırığı yoluyla osteoporozun farkına varır. Omur gövdelerine ek olarak, bilek, kaburga, üst kol bölgesi kemiği, pelvis ve kalçada kırıklar tipiktir.

İskeletimiz vücudu destekler ve iç organları korur. Kaslar, tendonlar, bağlar ve eklemlerle etkileşim içinde vücudun hareketliliğini sağlar.

Kemiklerimizin içi, ince trabeküllerden (kemik çubukçukları) oluşmuş bir dokudur. Doku bir sünger gibi yapılmıştır ve süngerimsi kemik adını taşır. Trabeküllerin çoğu geri çekildiğinde osteoporoz gelişir. Bu durumda boşluklar büyür ve kemik yoğunluğu azalır. Bununla birlikte, kemiğin ne kadar zayıfladığı farklı faktörlere bağlıdır. Örneğin kemiğin ince yapısı önemli bir rol oynar.

Kemik yoğunluğu kızlarda 15 yaşına kadar, erkeklerde 20 yaşına kadar artar ve sonrasında maksimuma ulaşır. 30 yaşından itibaren kemik kütlesi sürekli azalır.

Kadınlarda 50 yaşından itibaren hormonlar nedeniyle kemik kaybı hızlanır. Menopoza kadar kadın cinsiyet hormonları (östrojenler) kemik kaybını düzenler. Menopoz sırasında östrojen üretimi azalır ve bu koruma kaybolur - kemik daha çabuk bozunur.

Doktorlar birincil ve ikincil osteoporoz arasında ayrım yapar. Kemik kaybının başka bir nedeni bulunamazsa birincil osteoporoz denir. Buna karşılık, ikincil osteoporoz, başka bir hastalığın sonucu olarak veya belirli ilaçların uzun süreli kullanımı yoluyla gelişir.

Osteoporoza yol açabilecek çeşitli risk faktörleri vardır. Bazı faktörler etkilenebilir, ancak diğerleri etkilenemez.

Osteoporoz için ana risk faktörleri şunlardır:

• Yaşlılık
• Kadın cinsiyeti
• Düşük ağırlık (vücut boyutuna göre)
• Önceki kırık
• Kalsiyum eksikliği
• D vitamini eksikliği
• Hareketsiz yaşam tarzı
• Kalıtım (ailede osteoporoz öyküsü)
• Sigara içmek
• Aşırı alkol tüketimi
• Kortizon (uzun süre almak)

Almanya'da tam olarak kaç kişinin osteoporozdan etkilendiğini ve kaç kemik kırığına yol açtığını söylemek mümkün değil.

Robert Koch-Institut tarafından yapılan bir araştırma, 60 ile 69 yaş arasındaki erkeklerin yüzde 3'ünün ve kadınların yüzde 13'ünün kendilerine osteoporoz teşhisi konduğunu bildirdiğini gösteriyor.

Her osteoporoz kırık bir kemikle sonuçlanmaz. Ancak özellikle kalça kemiklerindeki kırıklar ciddi sonuçlar doğurabilir. Burada neredeyse sadece yaşlılar etkileniyor: Her yıl 65 yaşın üzerindeki 1000 kişiden yaklaşık 6 ila 7'si uyluk (femur) kemiklerini kırıyor.

Osteoporoz ve kırık kemikleri önlemek için birkaç şey yapılabilir. Kalsiyum açısından zengin beslenmeyle kemikler güçlendirilebilir. Örneğin süt ve süt ürünleri, yeşil sebzeler ve bazı maden suları bol kalsiyum içerir. Düzenli egzersiz yapmak ve sigara içmemek de önleyicidir. D vitamini de önemlidir: Vücudun yeterli miktarda D vitamini üretmesi için güneş ışığına (UV ışınları) ihtiyacı vardır.

Kalsiyum açısından zengin bir diyet hakkında daha fazla bilgiyi gesundheitsinformation.de adresinde bulabilirsiniz.

Araştırmalar, kalsiyum ve D vitamini içeren besin takviyelerinin çoğunun insan için hiçbir faydası olmadığını gösteriyor. Aksine: Bunlar böbrek taşı riskini arttırabilmektedir. Bu nedenle tıp toplulukları, rutin kemik kırığının önlenmesi için bunları önermemektedir.

Bununla birlikte, besin takviyeleri, genellikle güneşte çok az zaman harcadıkları ve genellikle artık yeterince aktif olamayacakları için, bakıma muhtaç ve çok hareketli olmayan insanlar için yararlı olabilir.

Özellikle uyluk (femur) boynundaki kırıklar ciddi sonuçlara yol açabilir. Özellikle birçok yaşlı insan genellikle böyle bir kırıktan sonra tam olarak iyileşmez. Osteoporoz bu tür kırıklara katkıda bulunabilse de, kalça kırıklarının en büyük riski düşmelerdir. Bu nedenle, yaşlı insanların düşmeyi önlemesi özellikle önemlidir.

Bazı ilaçlar da düşme riskini artırabilir. Hekimle konuşarak, ilaçların hangi etkileşimlere sahip olabileceğini ve alınan tüm ilaçların gerçekten gerekli olup olmadığını netleştirebilirsiniz. Görüşmeye hazırlanırken, bir ilaç listesi hazırlamanız tavsiye edilir.

Egzersizin nasıl yardımcı olduğu ve D vitamini gereksinimlerinizi nasıl karşılayacağınız gibi osteoporozun önlenmesine ilişkin daha ayrıntılı bilgileri gesundheitsinformation.deadresinde bulabilirsiniz.

Bazı hekimler - bireysel sağlık hizmeti (IGeL) olarak - osteoporoz taramasında bir kemik yoğunluğu ölçümü (osteodansitometri) sunmaktadır. Risk faktörü olmayan 65 yaş altı kadınlar için bunun bir gereği yoktur ve böylelikle vücudun röntgen ışınlarına maruz kalması gerekmez. Ek olarak, hasta bir kemik kırma korkusuyla daha az hareket ederse, sonuç zararlı bile olabilir.

Bununla birlikte, kemik yoğunluğu ölçümü, osteoporoz için risk faktörleri olan ve ilaç tedavisi düşünülen kadınlar için faydalı olabilir. Bu durumda yasal sağlık sigortası da masrafları üstlenir.

Erkeklerde taramanın olası avantajları ve dezavantajları hakkında henüz anlamlı bir çalışma yapılmamıştır.

Bazen osteoporoz tesadüfen keşfedilir - örneğin, başka nedenlerle üst gövde röntgeni çekildiyse ve omur gövdelerinde kırılmalar görülürse.

Kemik kaybı, şaşırtıcı bir kırıkla da keşfedilebilir, yani normal bir ayakta durma yüksekliğinden düşme bir kırılmaya yol açtığında. Bu durumda, hekim genellikle bir konuşma ve fizik muayeneden sonra hemen teşhis koyabilir. 

Kırık kemikler yoksa, osteoporoz bir hastalık değildir, sadece kırıklar için bir risk faktörüdür. Bir kemik yoğunluğu ölçümü (osteodansitometri) yoluyla kemik yoğunluğunun azalıp azalmadığı belirlenebilir. Bu prosedürde, bir röntgen, kemikte ne kadar mineral tuz olduğunu gösterir. Sonuç, T-Score (T değerinin İngilizcesi) olarak verilir. 0 T değeri, 20 ile 30 yaşları arasındaki genç ve sağlıklı bir yetişkinin kemik yoğunluğuna karşılık gelir.

Bununla birlikte, kırık kemik riski, tek başına kemik yoğunluğunun ölçülmesiyle güvenilir bir şekilde tahmin edilemez. Kemik yoğunluğuna ek olarak, diğer faktörler de rol oynar. Örneğin kemiğin iç yapısı ve kemik maddesinin esnekliği de buna dahildir. Kırık kemik riski diğer faktörlere ve genel sağlığa da bağlıdır.

Düzenli egzersiz ve yeterli kalsiyum ve D vitamini alımı, etkilenenler için önemlidir.

Osteoporoza karşı özel ilaçlar da kullanılabilir, bunların kemik bozunumunu yavaşlatması veya kemik oluşumunu desteklemesi beklenir. Genellikle bunlar bifosfonatlardır. Halihazırda kırık kemikler varsa veya yüksek risk varsa, ilaç tedavisi mantıklıdır. Bu, örneğin çok düşük kemik yoğunluğunda veya farklı risk faktörlerinin bir araya gelmesi durumunda söz konusudur. İlaç tedavisini tercih edenler genellikle birkaç yıl devam etmelidir.

Özellikle kemik kırığı riski çok az artmış veya kemik yoğunluğu (osteopeni) hafif azalmış insanlar, ilaç tedavisinin avantajlarını ve dezavantajlarını dikkatle değerlendirmelidir.

Vertebroplasti bazen osteoporoz nedeniyle omur kırıkları için önerilir. Bu, omur gövdelerine yapay kemik çimentosunun enjekte edildiği ve daha sonra sertleştiği minimal istilacı bir cerrahi prosedürdür. Bununla birlikte, anlamlı araştırmalar, bu terapi biçiminin semptomları bir plasebo tedaviden daha iyi hafifletmediğini göstermektedir. Ancak vertebroplasti ile yan etkiler ortaya çıkabilir. Bu nedenle günümüzde tedavi önerilmemektedir. Omur gövdesi kırıklarını stabilize etmenin başka bir yöntemi olan kifoplastinin bile osteoporoz semptomlarını hafiflettiği kanıtlanmamıştır.