Hastalıklar Depresyon

Kişinin kendini kötü veya depresif hissettiği evreler normaldir ve geçicidir. Depresyondaki insanlar için bu o kadar kolay değildir: Üzüntülü hissetme ve olumsuz düşünceler daha uzun sürer ve ardından tüm hayatı etkiler. Günlük yaşamları, iş hayatları ve öğrenmeleri zorlaşır. Arkadaşlar, aile ve hobiler ihmal edilir. Bu hastalıktan etkilenen pek çok kişi iyi uyuyamaz.

Depresyonlu kişiler, birkaç hafta sürebilen derin bir üzüntü evresi yaşar. Bu döneme "depresif evre" denir. Bu dönemde örneğin aşağıdaki belirtiler tipiktir:

• Kalıcı karamsarlık veya depresif ruh hali
• İlgi kaybı
• Yorgunluk ve cansızlık
• Kayıtsızlık ve duyarsızlık
• Huzursuzluk
• Kendine güvende azalma
• Suçluluk duygusu ve sürekli karamsarlık
• Konsantre olma ve karar verme zorluğu
• Akraba ve arkadaşlardan kendini geri çekme
• Umutsuzluk ve gelecek korkusu
• Artık yaşamak istememe düşünceleri

Depresyon ile ortaya çıkabilecek fiziksel semptomlar şunlardır:

• Yorgunluk
• Uyku bozuklukları
• İştahsızlık
• Kilo verme veya alma
• Cinsel isteksizlik
• Kabızlık gibi mide-bağırsak sorunları

Özellikle yaşlı insanlarda depresyon genellikle açıklanamayan ağrı gibi fiziksel rahatsızlıklarla kendini gösterir. 

Bazı kişilerde kronik depresyon da olabilir. Bu durumda şikayetler yıllarca devam eder.

gesundheitsinformation.de sitesinde hastalar depresyonu nasıl deneyimlediklerini anlatmaktadırlar.

Depresyonun nasıl oluştuğu henüz ayrıntılı olarak araştırılmamıştır. Uzmanlar hastalığın birçok faktörün bir araya gelmesiyle oluştuğunu tahmin etmektedir: biyolojik süreçler, psikolojik ve sosyal faktörler, kişisel yaşam koşulları ve özel olaylar. Örneğin, aşağıdaki faktörler depresyonu teşvik edebilir ve seyrini etkileyebilir:

• Kalıtsal yatkınlık: Hastalık aile üyelerinde de daha sık görülmüştür.
• İstismar ve ihmal edilme gibi rahatsız edici deneyimler, sevilen birinin ölümü veya ayrılık
• Anksiyete bozuklukları, bağımlılıklar veya kişilik bozuklukları gibi diğer ruhsal hastalıklar
• Biyokimyasal değişiklikler: Metabolizma ve hormonal değişikliklerin de rolü olabilir.
• İnme, kalp krizi, kanser veya hipotiroid gibi fiziksel hastalıklar
• Örneğin devamlı stres, aşırı zorlanma, yalnızlık veya düşük gelir gibi zorlu yaşam koşulları
• Işık eksikliği: Bazı insanlar karanlık sonbahar ve kış aylarında gün ışığının azlığına depresyon geliştirerek reaksiyon gösterir.

Depresyon en yaygın psikolojik hastalıklardan biridir: İnsanların yüzde 16 ila 20'sinin yaşamları boyunca en az bir kez depresyon veya kronik depresif ruh hali (distimi) geliştirdiği varsayılmaktadır. Pek çok kişide bu durum 30 yaşından önce başlar. Kadınlar erkeklerden ve yaşlılar gençlerden daha fazla hastalanır.

Depresyon, insanların farklı hissetmelerine ve davranmalarına neden olur. Çoğu insan durumu için kendisini suçlar. Sosyal ilişkilerden kaçınırlar, kendilerini geri çekerler ve evlerinden neredeyse hiç çıkmazlar. İşe gitmek de zor gelmeye başlar. Bu davranış, semptomları yoğunlaştırabilir. Bu durumda sıklıkla yardım gerekli olur.

Depresyonların seyri çok değişik olabilir:

• Bazı insanlarda semptomlar bir süre sonra kaybolur ve tedavi uygulanmasa bile asla geri gelmez.
• Birçok insanda depresyon evreleri, rahatsızlık görülmeyen evrelerle düzenli olarak değişmeli halde ilerler.
• Bazıları ise uzun bir süre daha şiddetli, bazen daha hafif depresyon halindedir.
• Bazılarında kronik bir depresyon oluşur. Bu, depresif dönemin 2 yıldan uzun sürmesi durumunda söz konusudur.

Depresyon durumunda, tipik semptomlar en az 2 haftadan fazla bir süre hissedilir ve birkaç ay sürebilir. Belirtilerin bir süre sonra azalması halinde buna depresif dönemin sonu denir. Depresyon tedavisi gören kişilerin yaklaşık yarısı, 3 ila 6 ay sonra rahatsızlıklarında önemli bir iyileşme fark eder.

Semptomlar geçtikten sonra 6 ay içinde depresyon tekrarlarsa buna nüks (rezidiv) denir. Bir kez depresyon geçiren kişilerin yaklaşık olarak yarısında bu durum gözlemlenir. Belirtiler 6 aydan fazla, hatta yıllar sonra tekrarlarsa, tekrarlayan depresyondan söz edilir.

Depresyonlu kişilerin yarısından çoğunda başka hastalıklar da bulunur. Örneğin: 

• Anksiyete ve panik bozuklukları, bağımlılıklar, yeme bozuklukları ve kişilik bozuklukları gibi psikolojik hastalıklar 
• Kalp ve dolaşım sistemi hastalıkları, baş ve sırt ağrısı, diyabet, bulaşıcı hastalıklar, astım ve alerji gibi fiziksel hastalıklar 

Bu tür hastalıklar depresyonun ortaya çıkmasına katkıda bulunabilir veya depresyon sonucu oluşabilir.     

Depresyon konusu ve çeşitli türleri hakkında daha ayrıntılı bilgiyi gesundheitsinformation.de adresinde bulabilirsiniz.

Partnerin kaybedilmesi veya kronik stres gibi rahatsız edici olaylar, depresyon gelişiminde kısmen pay sahibi olabilir. Yük olarak gelen bazı şeyler azaltılabilir. Krizlerle başa çıkmayı öğrenmek de depresyon riskini azaltabilir. Sosyal çevre de önemli bir rol oynar: Çevresindekilerle sağlam bağları olan kişilerin depresyon geliştirme olasılığı daha düşüktür.

Zorlu bir yaşam koşuluyla yüzleşen kişiler erken vakitte psikolojik yardım alabilir veya danışmanlık imkanlarından yararlanabilir.

Depresyonun tekrarlama riskinin artması halinde, uzun süreli ilaç tedavisi veya psikoterapi nüksleri önlemeye yardımcı olabilir. Bu tedaviler bir arada da uygulanabilir.

Bazı insanlar depresyonlarını bir hastalık olarak değil, kişisel bir başarısızlık veya strese bağlı bir geçiş aşaması olarak görür. Diğerleri ise o kadar ağır hastadır ki, kendi başlarına doktora gidemez veya yardım isteyemez. Her iki durumda da, akrabalar desteklerini sunmalı ve örneğin ilgili kişiye doktorla ilk görüşmede eşlik etmelidir.

Doktorlar depresyonu teşhis etmek için depresyona özgü semptomlara ilişkin sorular sorar. Öte yandan, benzer şikayetlere neden olabilecek diğer hastalıkların veya sorunların da mevcut olmadığından emin olmak önemlidir. Bu amaçla fizik muayene de gerekli olabilir.

Tipik depresyon belirtileri, ana ve ikincil belirtiler olarak ayrılır.

Ana belirtiler şunlardır:

• Karamsar, depresif ruh hali
• Neşesizlik ve daha önce önemli görülen konularda ilgi kaybı
• İsteksizlik ve genellikle küçük bir efordan sonra bile hızlı yorulma

İkincil belirtiler aşağıdakileri içerebilir:

• İştahsızlık
• Uyku bozuklukları
• Azalmış konsantrasyon ve dikkat
• Kendine saygının ve kendine güvenin az olması
• Suçluluk duyguları
• Huzursuzluk
• Umutsuzluk
• İntihar düşünceleri veya girişimleri

Teşhis için genellikle belirli soru formları kullanılır. Birkaç ana ve ikincil semptomun 2 hafta veya daha uzun sürdüğü tespit edilirse depresyon saptanmış olur. Uzmanlar hem semptomların sayısı, türü ve şiddetine bağlı olarak hafif, orta ve şiddetli depresyon arasında hem de kronik depresyon ve depresif evre arasında ayrım yapar. 

Terapistler günlük yaşamda şikayetlere yol açan başka hastalıklar olup olmadığını da sorar. Bu iki bilgi, tedavi seçimi için önemlidir. 

Depresyon için çeşitli tedavi seçenekleri mevcuttur. En önemlileri:

• Bilişsel davranış tedavisi gibi psikoterapi ve/veya
• İlaçla tedavi

Ayrıca danışmanlık imkanları, kendi kendine yardım grupları, psikoeğitim, online programlar, sinir stimülasyonu veya egzersiz tedavisi. Tedavi ayakta veya bir klinikte uygulanabilir.

Hangi terapinin uygun olduğu belirlenirken diğer faktörlerin yanı sıra aşağıdakiler dikkate alınır:

• Hastalığın ağırlığı 
• Mevcut depresyon biçimi
• Mevcut şikayetler
• Mevcut diğer hastalıklar
• Hastalığın kişisel yaşam koşulları üzerindeki etkisi
• Şikayetlerin gelişme şekli

Akla gelebilecek tedavilerin avantaj ve dezavantajları ile tedavilerin sonuç beklentileri terapistle tartışılabilir.

Depresyon tedavisi hakkında daha fazla bilgiyi gesundheitsinformation.de adresinde bulabilirsiniz.

Depresyon ile birlikte günlük yaşam aşılması neredeyse imkansız bir zorluk haline gelebilir. İş yerindeki görevleri yerine getirmek, özel yaşamdaki sorumluluklarla ilgilenmek, ev işlerini tamamlamak aşırı miktarda güç isteyebilir. Çoğu durumda yakınlarla ilişki de değişir. Onlar da bu hastalıkla baş etmekte zorlanabilir. Önemli gördükleri bir kişinin onlardan uzaklaşması ve duygusal bağını koparması anlaşmazlığa ve tartışmaya yol açarak durumu daha da zor hale getirebilir.

Çoğu zaman eşler, arkadaşlar veya akrabalar, en yakındaki görüşülen kişiler oldukları için depresyon kaynaklı semptomları ve değişiklikleri ilk fark eden veya bunlardan ilk haberi olan kişilerdir. Onların desteği depresyondaki kişiler için çok önemlidir. Ancak yakınların da sınırları zorlanabilir ve özellikle şiddetli depresyonda genellikle yakınlarınız da yardıma ihtiyaç duyar. Burada kendi kendine yardım grupları veya online hizmetler tercih edilebilir. Aynı zamanda tıbbi veya psikolojik destek de düşünülebilir.

İntihar düşüncesi belirtileri varsa, yardım ve aktif destek özellikle önemlidir. Çoğu zaman, bunlar sadece düşünce olarak kalır - ancak ciddiye alınmaları gerekir. Bu tür düşünceleri olan insanlar, bunu paylaşmalıdır.

Bu tür durumlarda hem hasta kişinin hem de yakınlarının yardım alması için çeşitli imkanlar mevcuttur: örneğin sosyal psikiyatri hizmeti, kriz merkezleri veya telefonla danışma hizmeti. Gerekirse, bu hizmetler isim belirtilmeden de sunulmaktadır ve günün her saatinde başvurulabilir. Akut tehlike altındaki kişiler için 112 aranmalıdır. Bu durumda kişi psikiyatri kliniğine yatırılabilir.

gesundheitsinformation.de adresinde muhtemelen depresyonda olan biriyle nasıl sohbet edebileceğinize dair öneriler ve ipuçları bulabilirsiniz.

Çoğu kişi, aile hekimlerine aynı zamanda ruhsal rahatsızlıklar için de ilk temas noktası olarak başvurmaktadır. Ancak doğrudan psikolojik danışma merkezleri, psikoterapistler veya psikologlar ile iletişime geçmek de mümkündür. Bir psikoterapötik uygulamada ilk konsültasyon için tıbbi sevk gerekli değildir.

gesundheitsinformation.de adresinde psikoterapi hakkında daha fazla bilgi ve randevuların nasıl hızlı alınacağı veya hangi hizmetlerin yasal sağlık sigortası kapsamında olduğu ile ilgili bilgiler bulunabilir.

Psikolojik sorunlarla yüzleşen çocuklar ve ergenler için Münih Üniversitesi Hastanesi, Beisheim Stiftung (Beisheim Vakfı) ile birlikte ich-bin-alles.de web sitesini geliştirdi. Bu web sitesi, depresyonlu çocuklar ve ergenlerin yanı sıra depresyon hakkında bilgi edinmek isteyen ebeveynlere, çocuklara ve ergenlere yöneliktir.